Wat gebeurt er met je lichaam als je kiest voor resomeren? En is die ‘watercrematie’ eigenlijk al toegestaan in Nederland? Er is een nieuwe optie in aantocht voor lijkbezorging: resomeren, waarbij het lichaam zonder kist wordt opgelost in water. Hoewel de wetgeving hiervoor helaas nog niet rond is (we wachten nog op die ene ‘krabbel’ uit Den Haag) is er in de Betuwe al een plek die helemaal is voorbereid: Resomatorium ‘t Vijfde Seizoen in Ommeren.
Uitvaartverzorger Erik van Zoest heeft zijn resomatorium de afgelopen vier jaar klaargestoomd en beschikt al over de machine, die in de kelder is geplaatst. De resomator zelf is kleiner dan je misschien zou verwachten en ziet er gewoon ‘keurig’ uit; er zit geen dichte muur omheen zoals bij een crematorium. Volgens Erik mag de machine namelijk gezien worden, zodat het hele proces minder mysterieus is.
Het apparaat zelf heeft een deur die lijkt op die van een onderzeeboot. Niet gek, want de fabrikant maakt ook onderzeeboten voor de Engelse marine. Je kunt er dus wel van uitgaan dat hij aardig waterdicht is, aldus Erik. Vooraf wordt de overledene op de invoertafel geplaatst, die met een slee netjes de resomator in schuift.
Zodra de persoon in de machine ligt, wordt de deur gesloten. De ruimte vult zich met water, dat verwarmd wordt tot ongeveer 150 tot 180 graden Celsius, en er wordt hoge druk opgebouwd. De chemische kant van het verhaal is eigenlijk heel vriendelijk: van de 100 liter vloeistof is 95% gewoon water (kraan- of regenwater) en slechts 5% is kaliumhydroxide, een loog.
En nee, dit is geen gevaarlijk chemisch goedje; kaliumhydroxide zit bijvoorbeeld ook in zeep en zelfs in chocola. Het water circuleert rond en lost op die manier het lichaam op. Klinkt dit als een vaatwasser? Ja, qua geluid wel, want het proces maakt evenveel geluid als een vaatwasser. Het hele proces duurt zo’n 2 tot 2,5 uur, afhankelijk van de persoon.
Na afloop van het proces blijft het skelet, oftewel de botten, over op de invoertafel, samen met eventuele medische hulpmiddelen. Wat een groot voordeel is ten opzichte van begraven of cremeren: pacemakers hoeven niet meer verwijderd te worden! Ze blijven intact en kunnen zelfs gereset en hergebruikt worden.
Voor kleding zijn er wel voorwaarden. Katoen en synthetische stoffen kunnen verkleven, dus dat mag niet. Het omhulsel moet van dierlijke komaf zijn, waarbij wol het mooist en meest praktisch is (en ook goed is voor de afzet van Nederlandse schapenwol!). Zijde mag ook, en leer, mits het onbewerkt is.
Hoe weet de machine wanneer het klaar is? Er zitten sensoren in die de pH meten. Zodra de pH stabiel blijft (meestal als het moeilijkste object, de schedel, is opgelost), stopt het proces. Handig: je krijgt via een app een seintje dat de ‘vaatwasser’ klaar is.
Het verbruik voor dit watergestuurde programma is verrassend laag. Hoewel er ongeveer 1.500 liter water per proces nodig is, blijkt de totale footprint van resomeren veel lager dan die van cremeren: 5.000 liter water in totaal versus 10.000 liter voor cremeren (rekening houdend met electra, gas, en de bouw van de machine).
En waar gaat al dat water naartoe? Het water na het proces zit vol suikers en aminozuren, wat het erg voedingsrijk maakt. Omdat de pH te hoog is (13), moet deze omlaag naar onder de 10 voordat het naar het riool mag. Dit wordt nu gedaan door CO2 toe te voegen in plaats van zuren. Er lopen testen om het water te hergebruiken voor het bevloeien van landbouwgrond, aangezien het zoveel voedingsstoffen bevat – en het bevat geen enkel DNA meer.
Erik is ervan overtuigd: van alle mensen die nu kiezen voor cremeren (zo’n 70% landelijk), zal 80 tot 90% in de toekomst kiezen voor resomeren. Want, zo stelt hij: we leven van water en we bestaan eruit. De naam resomeren betekent letterlijk ‘wedergeboorte door water’.
